Xa hai anos que moitos usuarios das redes sociais sabemos que teñen innumerables aplicacións pero que, en demasiadas ocasións, despois de usalas sénteste peor que como te sentías antes. Por que? Porque involuntariamente tendemos a comparar a nosa vida coa pseudovida que outras persoas publican nos seus perfís. Digo "pseudovida" porque non son realmente as súas vidas, senón a imaxe que queren que os outros teñan das súas vidas reais.
Hai case un ano saíu un estudo (eis a
noticia de El País a respeito del) que indicaba exactamente iso: as persoas que deixan de usar as redes sociais obteñen moi pronto niveis máis altos de felicidade.
Pero se escribo este post agora non é a conta dese estudo, senón a raíz da morte, hai uns días, dunha rapaza -que eu coñecín trala súa morte- que polo visto era unha 'influencer' (curiosa palabra) moi seguida. A
noticia de El Mundo cóntanos precisamente o que antes comentei: que a obsesión por construír unha vida idílica que contar aos seus seguidores e ás súas seguidoras era tan grande para ela como o descontento que sentía coa súa vida real.
Ámbalas dúas ligazóns merecen unha lectura repousada. E unha reflexión despois dela.
